ฉะ ๑ หมายถึง ก. ฟันลงไป; (ปาก) คําใช้แทนกริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คําห้อมล้อมเช่น ฉะปาก หมายความว่า ต่อยปาก, ฉะข้าว หมายความว่า กินข้าว.
น. วิธีของเพลงทำนองหนึ่ง.
คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ฉ เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น ฉาดฉาด กร่อนเป็น ฉะฉาด ฉ่ำฉ่ำ กร่อนเป็น ฉะฉ่ำ มีคำแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น และมีความหมายในทางย้ำหรือเน้นคำ.
ก. ระกะ เช่น โกมุทอุบลบานฉะกะ. (อนิรุทธ์).
(กลอน) ว. ฉาด, เสียงอย่างเสียงของแข็งกระทบกัน.
ว. อาการที่พูดห้าวหาญและชัดถ้อยชัดคํา, ฉาดฉาน ก็ใช้.
(กลอน) ว. ฉ่า, ชุ่มชื้น.
(กลอน) ว. ฉี่, เสียงดังอย่างเสียงของที่ทอดน้ำมัน.